Precies een week geleden werd Saddam Hussein opgehangen, één dag voor het islamitische Offerfeest.
De doodstraf. Iets waar je vóór kunt zijn. Iets waar je tégen kunt zijn. En zelfs iets waar je principieel tegen kunt zijn, maar toch mee kunt instemmen. Een dergelijke kronkel is slechts aan de Nederlandse premier besteed, die al lang niet meer weet wat het woord principe betekent. Maar laten we het over hem deze keer eens niet hebben.
Minder dan twee dagen na de dood van Saddam, slaat het Amerikaanse denken toe. Formeel hadden de Amerikanen geen stem in de ophanging, behalve dan dat ze het slachtoffer enkele minuten ervóór overdroegen aan de Iraki´s. Er duikt een vroegere verpleger van de Iraakse dictator op. De menselijke kant van de schurk komt in de publiciteit. Van dezelfde man, die in de eerste Golfcrisis de wereld laat huiveren door zijn hand liefdevol op de schouder van een gegijzeld tienjarig Brits jongetje te leggen.
De verpleger onthult verrassende feiten. Dat Saddam tijdens de schaarse tijd die hem in de open lucht werd gegund, er alles aan deed om op een stukje grond het onkruid in leven te houden. Misschien wel tekenend voor zijn denken, want ik doe er zelf altijd alles aan om onkruid UIT mijn tuin te weren. En de verpleger gaat verder. Saddam spaarde broodkruimels uit zijn mond, om de vogels te voeren! Toch geen slecht mens dus, ben ik geneigd te denken, als ik de beelden van door gifgas verstijfde Koerdische lijken maar even uit mijn geheugen zou kunnen wissen.
Ik denk ook: typisch Amerikaans om hun op één na grootste vijand ná zijn dood nog even een menselijk gezicht te geven. Dezelfde eigenschap waarmee ze in de meest gruwelijke, keiharde speelfilm altijd nog een zoetsappig sentimenteel element inbouwen.
Maar het wordt nog idioter. Op vijf januari laat Bush jr. voor het eerst van zich horen. Pas zo laat, om nog maar eens te benadrukken dat Amerika met de dood van Saddam niets te maken heeft. Hij reageert nu toch maar. Over de illegaal gemaakte en uiteraard verspreide beelden van de stervende Saddam. Over de verhalen dat de beulen aan het schelden waren geslagen. En zelfs dat de beulen vlak voor de executie de eigenlijke beulen hadden overmeesterd en hun eretaak hadden overgenomen.
Bush reageert geschokt; Saddam had een waardiger dood verdiend. Het woord ´waardig´ is wel volslagen idioot gekozen. Als één man op deze wereld onwaardig opereert, is het wel deze Amerikaanse president.
Hoe waardig behandelen de Amerikanen de moslims in Guantanamo Bay, de gevangenis op het grondgebied van vijand Cuba?
Hoe waardig treden ze op in de Abu Ghraib-gevangenis in Baghdad? De ene foto hieronder zegt meer dan duizend woorden.
Hoe waardig was destijds de steun van Bush sr. aan Saddam, om het grote Iraanse gevaar te vernietigen, met enkele miljoenen Iraanse burgerdoden tot gevolg. Gedood door Amerikaanse wapens.
Nee, als één man het woord waardig nooit meer in de mond moet nemen, is het Bush wel.
Heus. Ik gruw óók van de daden van Saddam. En toch ben ik tegen de executie van Saddam. Uit principe ja, inderdaad.