Zoet

Jarenlang duwden JP, Zalm, Hoogervorst en kornuiten de Nederlandse bevolking maatregelen door de strot, die allemaal één zelfde kenmerk hadden: de mensen die om welke reden dan ook niet aan het arbeidsproces meedoen, kregen de klappen. Werkloos, te ziek, te oud: allemaal een goede reden om eens even lekker in te grijpen in de portemonnee. Want natuurlijk was er werk zat voor iedereen. En natuurlijk waren alle WAO-ers profiteurs. En ouderen zaten veel te ruim in de slappe was, dus die pakken we aan op het moment dat ze hulpbehoevend worden. Zodra de AWBZ om de hoek komt kijken, verzinnen we een eigen bijdrage die het zelf bij elkaar gespaarde aanvullende pension veel harder aanpakt dan welk AOW-plan van Wouter Bos dan ook.
En hoe verkocht het kabinet deze maatregelen? Er was altijd maar één argument: de economie! Die draait juist in Nederland zó slecht, dat hard ingrijpen onontkoombaar was.
Voor iedereen? Nee, niet voor iedereen! Het bedrijfsleven kreeg alle vrijheid. Want dat zou voor de werknemers dan weer goed uitpakken. Terloops legde het kabinet daarbij wel een gematigde loonontwikkeling op.
En de captains of industry lachten zich werkelijk rot. Wekelijks doken de berichten op over exorbitante, niet uit te leggen salarissen en bonussen voor zowel de profit als de non-profit sector. Ik maak me er niet kwaad meer over, maar moet er inmiddels gewoon om lachen. Omdat JP bij de vrijdagse persconferentie die week dan altijd zegt dat hij het óók onjuist vindt. En dan maar weer de andere kant op kijkt… hulpeloos als altijd.


Maar het keerpunt is gekomen! De economie doet het nu een stuk beter dan zes jaar geleden. Overigens in onze buurlanden net zo goed als in ons conservatieve kikkerlandje, hoor!
Na het zuur, nu het zoet, aldus de premier. Dat moet ik hem nageven: hij kondigt dat moment al een paar jaar aan. En steeds dacht ik dan: jaja, alles wat de Nederlandse bevolking heeft moeten slikken, wordt dan vast in één keer goed gemaakt!
Natuurlijk kán dat ook niet. Maar nu het dankzij D66 toevallig zo uitkomt dat de verkiezingen heel snel ná prinsjesdag zijn, moesten ze vervroegd het beloofde zoete pakket in daden omzetten. En dat kregen we afgelopen week dus te horen.
Naast de enorme tegemoetkoming voor verhoogde energiekosten (zie eerder op BlijBlog), krijgen AOW-ers er 4 euro per maand bij. Toch al iets meer dan de prijs van één Big Mac!
En de koopkracht stijgt gemiddeld met één procent, waarbij de minder bedeelden iets boven dat getal zitten en de rijkeren onder ons, iets er onder. Uiteraard betekent dat in euro´s nog altijd gewoon dat het verschil tussen rijken en armen groter wordt. Want zo werkt het nu eenmaal, in bepaalde politieke kringen.

De verrassing was groot vandaag, toen ik in de digitale Volkskrant las dat een CDA-werkgroep heeft ontdekt dat de beloofde verhoging al onvoldoende is om alleen maar de hogere energiekosten te betalen! Nu hoop ik maar dat de CDA-top hen niet de mond snoert. Want ze pleiten zelfs voor beperking van de aftrek van hypotheekrente, en net als de PvdA pas vanaf een zeer hoge grens. Ik ben benieuwd of Balkenende III zo´n lastige werkgroep met een eigen mening kan verdragen.

Reacties zijn gesloten.