Gistermiddag reed ik naar Hoek van Holland om even lekker uit te waaien op de wandelpier. Een plek, waar mijn ouders ons vroeger ook al met enige regelmaat mee naar toe namen. Ik kom er nog altijd zeker twee, drie keer per jaar. Bij mooi weer ook op de fiets. Deze keer was het geen mooi weer. Onderweg regende het nog zachtjes. Toen ik de auto langs de Nieuwe Waterweg had geparkeerd, was ik blij dat ik een dikke shawl meegenomen had. De snijdende wind maakte het behoorlijk koud. En het rook onprettig. De zuidenwind joeg de vieze luchtjes van de chemische industrie op de tegenoverliggende Maasvlakte mijn kant op.
Maar ik was nog geen tweehonderd meter ver, en het wolkendek brak open. Eerst voorzichtig, maar later uitbundiger kwam de zon er door. Heel gek dat aan de kust binnen de kortste keren de hemel blauw en bijna wolkenvrij kan zijn. Die mazzel had ik, althans: een tijdje. Ik heb er een kleine anderhalf uur gelopen. Uiteraard had ik de Nikon spiegelreflex bij me. Ook bij dit wat uitgekauwde onderwerp wist ik nog wel een paar aardige plaatjes te maken. Hieronder zie je er drie; als je op één van de foto’s klikt, kom je op mijn fotowebsite. Daar staan zeven foto’s in een wat groter formaat.
Reacties – als altijd – welkom!
