Een jazz- en bluesfestival in Pijnacker, op 12 juli 2014, met de naam Pijnacker Swingt? Ik moest het bericht even verwerken. Dat klinkt nogal ambitieus. Past niet geheel in de populaire of Nederlandstalige programmering die rond Koningsdag en 5 mei over mijn woonplaats wordt uitgestort. Maar ik ga zeker kijken, vooral nu ik besloten had het in hetzelfde weekend geplande North Sea Jazz-festival een keer aan me voorbij te laten gaan. Waarom? Simpel: de artiesten spraken me nauwelijks aan. Hoewel het NSJ voor het eerst in de geschiedenis volledig in de voorverkoop is uitverkocht.
Het plein waar Pijnacker Swingt zich afspeelt, ligt ongeveer 150 meter van mijn huis. Dus ik ging direct om 4 uur ’s middags even langs. Nergens op internet kon ik een volledig programma vinden met begintijden. Hans Dulfer – toch niet zomaar iemand – zou het festival ’s avonds om half 10 afsluiten. Daarvóór ene Joe Undercover? Toen ik naar het plein liep, hoorde ik leuke covers die aardig klonken, maar het had weinig met jazz of blues te maken. Op het plein stond een mannetje of veertig tussen het bierdrinken door naar muziek te luisteren. Op het podium een zangeres en een toetsenman. Het grootste deel van het mooie geluid kwam blijkbaar van een tape. Of tegenwoordig zal dat ook uit de computer zijn, neem ik aan. Verder stonden er drie vroeg-puberende meisjes achter op het podium op de hen volstrekt onbekende muziek mee te bewegen. Het leuke was dat ze dat geheel individueel deden. Geen één beweging viel samen met tenminste één van de andere twee. De meisjes maakten de indruk een kwartier daarvoor uit de verderop gelegen Albert Heijn te zijn gesleurd. Uit niets bleek, dat ze elkaar eerder ontmoet hadden.
Zonder verdere illusies ging ik weer naar huis. Vanavond terugkomen, dan kijk ik verder. Toen ik vroeg in de avond de klanken opving van een Joe Cocker-song wist ik genoeg: Joe Undercover was begonnen. Want ik had op internet uitgevonden dat hij vooral Joe Cocker songs speelt. Dus reflexcamera pakken en snel naar Joe! Ik miste dan wel één nummer, maar hoefde van dit bezoek geen spijt van te hebben. Een enthousiaste en goede band met twee zangeressen. Joe (Undercover) lijkt zelfs op Joe (Cocker). Zijn bewegingen, zijn kleding en gelukkig ook een vergelijkbare stem. De band zit puik in elkaar. Uitstekende gitarist, dito saxophonist. Bassist, drums en toetsen – altijd wat minder in ‘beeld’ – stonden ook hun mannetje. En de beide dames konden zingen. Zowel background als solo: uitstekend.
Kortom: een heel goed concert, veel van de Cocker-hits, nog wat nummers van onder andere Beatles en Loving Spoonful, en veel enthousiasme. Het concert was tegen half tien afgelopen. Ik wilde per se de laatste wedstrijd van het Nederlands Elftal in Brazilië zien, dus Hans Dulfer zat er voor mij niet meer in. Die luisterde ik dan wel uit mijn woonkamer. Volgend jaar nog één of twee aansprekende namen extra, en dan kan Pijnacker Swingt een blijvertje zijn! Goed initiatief van een aantal plaatselijke horecagelegenheden.
Bekijk de foto’s die ik van Joe Undercover heb gemaakt.