Beste Pim,

Eén ding is duidelijk: doodgeschoten worden is geen lolletje. Voor jou niet. Voor je familie niet. Voor je vrienden niet. En voor je hondjes niet. Kortom: een walgelijke, laffe daad. Daarover zijn we het snel eens. Je leven eindigde waar je nog grootse plannen had.

Plannen die Nederland beter moesten maken. De politiek terug naar de gewone mensen! Ik had zelf nooit het idee dat ik de politiek was kwijtgeraakt, maar blijkbaar vond jij dat mij dat wél was overkomen. En Nederland moest maar eens schoon schip maken met die onstuitbare stroom niet-Nederlanders die hier de boel kwamen verzieken en onze welvaart kwamen opeten. Ook hier waren we het grotendeels oneens. Maar ik geef toe: we praten sinds jouw politieke opkomst wel over die dingen. En dat is goed zo. Het tv-interview na je gewonnen gemeenteraadsverkiezingen was onvergetelijk. De dag erna meteen mijn PvdA-lidmaatschap opgezegd: al mijn weerzin tegen Melkert kwam in één chagrijnig TV-uur uit.

Je kon jouw plannen dus niet afmaken en moest toen maar hopen dat anderen dat vóór jou zouden doen. Wat een puinhoop werd dat, Pim! Achteraf hoorden we dat je zelf ook met angst en beven de verkiezingsuitslag afwachtte. Leuk om te winnen, maar niet leuk om te ontdekken dat je je slechts kon omringen met halve garen. Een professor met een belletje, een ondernemer met grootheidswaan, een hysterisch huilende Winnie, Gonny, Mat, Harry, Philomena, Joost, Hilbrand, Jim, Ferry. Wat een rariteitenkabinet. Het duurde niet lang, toen stortte het zooitje rollebollend in elkaar.

Nu, tien jaar later, herdenken we zoals altijd jouw dood. Je heldendom groeit ieder jaar naar grotere hoogten dan welke herbouw van het World Trade Center dan ook. Ik hoorde dat je Premier Pim zou zijn geworden. Ik heb dat nooit begrepen. Jouw partij haalde 26 zetels. Een prachtig aantal. Maar het CDA had er 17 méér, de VVD twee minder en de vijandige PvdA slechts drie minder. Sorry dat ik het zeg, Pim, maar zonder jouw dood zou jouw partij waarschijnlijk niet aan de twintig zetels zijn gekomen. Premier Pim? Never, Pim!

En ondanks al deze onzin en waanideeën ben je een held, Pim. Althans voor een deel van Nederland. Zelfs uitgeroepen tot grootste Nederlander ooit. De KRO was de weg ook al kwijt. Ik zie er nu al tegenop: volgend jaar herdenken we dat je elf jaar geleden bent vermoord. Weer een mijlpaal.

Rust zacht verder, Pim.

Jos

Dit stukje is een huiswerkopdracht voor mijn cursus Columns Schrijven.

Reacties zijn gesloten.