Omdat ik eindelijk werk wil maken van mijn overgewicht, ging ik onlangs naar de huisarts. Eigenlijk vooral voor een verwijsbriefje voor de diëtiste. Dat liep even anders.
De arts constateerde een extreem hoge bloeddruk. Zó hoog, dat hij zichtbaar schrok. Hij nog wel meer dan ik. Tenminste: totdat hij ging uitleggen wat hoge bloeddruk eigenlijk is, en vooral wat het voor problemen veroorzaakt. De prijs van mijn jarenlange laksheid, bedenk ik me meteen. Een week later ben ik terug bij de arts. Cholesterol en bloedsuiker blijken in orde. Medicijnen en het afvallen moeten de bloeddruk vanaf nu te lijf gaan.
Bye bye suiker, vet en vooral zout!
Een paar dagen later voor de eerste keer naar de diëtiste. Haar verhaal en advies sluiten vrijwel naadloos aan op de tips die mijn zus een week eerder gaf. Die volgde ik meteen al serieus op, en de eerste twee kilo’s van de ruim honderdtien verdwenen als sneeuw voor de zon. Het begin was er. Een tas vol chocolade en gekleurde hagelslag, een halve zak Marsjes, zuurtjes, suikersnoepjes, zoutjes, soep uit blik en weet ik wat nog meer voor verboden voedsel, leverde ik een dag later in bij een neef en z’n gezin.
De diëtiste heeft na een klein uur mijn voedings- en bewegingspatroon in beeld. Het bewegingspatroon kan wat intensiever. Ten minste de bekende ‘dagelijkse dertig minuten’. Maar daar zit niet het probleem. Het probleem is mijn eetgedrag. Niet de hoeveelheid, wel de samenstelling. Na een goede uitleg ga ik naar huis met vier A4’tjes vol voedingsadviezen. Per categorie staat alles in drie kolommen. Rechts staat dát, wat ik eigenlijk niet meer mag eten en drinken. De ‘middenweg’ is gevuld met ‘mag niet te vaak, maar wel af en toe’. Jezelf een keer verwennen, noemt ze dat… En de linkerkolom is mijn nieuwe houvast, zal ik maar zeggen. Allemaal producten die voortaan mijn winkelwagen, koelkast en maag moeten vullen. Ik noem het geen dieet! Wel een nieuw voedingspatroon.
Ambitieus
De doelstelling is duidelijk. Van de honderdtien kilo zakken naar de negentig. Vijfentachtig zou nog beter zijn, maar dat vindt ze voorlopig ‘wel een beetje erg ambitieus’.
En nu, ruim twee maanden later, kan ik zeggen: het valt me 100% mee. Vanaf het eerste moment vreesde ik dat het over zou zijn met lekker eten… Alleen nog maar smakeloze kaas, die je ongemerkt kan vervangen door stopverf van de Gamma. Geen rund- of varkensvlees. Vleeswaren ook taboe. Als ontbijt alleen nog maar cruesli, muesli en struesli die vooral naar ongefilterd noordzeestrand smaakt. Geen alcohol. Bijna allemaal onzin gelukkig!
Want met de genoemde A4’tjes in de hand eet ik vaak lekkerder en zeker gevarieerder en gezonder dan ik gewend was. Het witbrood is definitief vervangen door de volkorenversie, waarbij ik knäckebröd en roggebrood inmiddels wel veel lekkerder vind. De 20plus en 30plus kaas is gewoon goed te eten. Genoeg toegestane en smakelijke vleeswaren, al zijn alle (!) worstsoorten inderdaad taboe. Snik! Het zoutgehalte vooral; je kent die discussie vast wel. Het fruit heeft in mijn dagelijkse eetpatroon een soort doorstart gemaakt. Naast wat ik al at, heb ik vooral de mineola ontdekt. Aardbeien en andere zomervruchten komen er straks bij. Beter geen meloen; jammer!
Voor groentes geldt hetzelfde. Inmiddels heb ik veel voor mij nieuwe soorten bereid. Vers. Of diepvries: dat is net zo gezond. Qua vlees mag heel veel wél; en ook behoorlijk wat liever niet! Ik eet nu ongeveer net zo vaak vis als vlees. Pasta? Vooral volkorensoorten, en dat vind ik nog steeds wennen qua smaak.
De zelfgemaakte pastasaus lukt bijvoorbeeld nog niet echt, maar hiervoor staat al een workshop bij een nicht in onze agenda’s gepland. De kant-en-klare saus uit potjes is in ieder geval verboden gebied. Ik kook inmiddels veel vaker voor mezelf dan ik de voorgaande dertig jaar deed. Veel lukt, een enkele keer lukt het niet. Nooit eerder kocht ik uien, paprika’s, avocado’s, en ga zo maar door.
Koken kan zowaar best leuk zijn…
Iets wat ik helemaal nooit verwacht had, en ik weet dat het voor wie mij kent de meest opzienbarende zin uit dit blog is: ik begin koken soms nog leuk te vinden ook! Om de variatie erin te houden, hou ik voor de ideeën een Pinterestboard bij met (meestal) gezonde gerechten die ik tegenkom.
En hoe zit het nu met die bloeddruk dan? Die was een maand na constateren gelukkig een behoorlijk stuk gedaald. Maar nog wel veel te hoog; nog altijd een hoop te winnen op dat vlak. Het Nieuwe Eten en de pillen doen hun werk. De arts laat me drie maanden vrij. Dan gaan we opnieuw meten. Hij heeft er vertrouwen in. Ik dan ook maar!
En de kilo’s gaan ook volgens planning, zal ik maar zeggen. Van de twintig die er af moeten, ben ik inmiddels de eerste acht kwijt. Nog twaalf kilo te gaan. Eind 2015? Ik zou er heel blij mee zijn! Wish me luck!