Je lijkt wel niet wijs!

Je lijkt wel niet wijs! Ik weet zeker dat iemand die woorden woensdagmiddag naar mijn hoofd zou hebben geslingerd, als ik niet alleen thuis was geweest. Maar het feit is, dat ik wel alleen woon en het plan opvat om tóch een fietstochtje te maken. Tóch, omdat het misschien een raar idee is dat te doen op de dag dat de aangekondigde hittegolf officieel van start gaat.

Hittegolf

Hittegolf

Ik had ’s morgens nog wat dingen te doen. Dus het zal een uur of twee geweest zijn, dat ik mijn fiets klaar zette. Lunchen, een beetje méér dan gebruikelijk vanwege de te verwachten inspanning. Omkleden. Ik besloot het noodlot te tarten en geen helm op te doen. Beetje te warm deze dag. Dus: nog langzamer gaan rijden dan ik al van plan was. Paar extra plakken ontbijtkoek om de appelflauwte op te vangen. Drie bidons water mee; twee stonden er al een paar uur in de koelkast.

Als ik naar buiten loop, overvalt de drukkende hitte me. Want binnen was het ‘slechts’ 25 graden. ‘Zal ik misschien toch maar niet…?’. Ach, onzin! Op de fiets pak ik nog wat rijwind.

Wachten

Eén probleempje: de kat is weer de hort op. Ze lijkt niet veel last te hebben van de hitte, ligt af en toe wel languit op de tegels, blijkt nogal angstig voor de grote ventilator in de huiskamer (de vorige kat ging er altijd pal voor liggen!) en is nu al een paar uur foetsie. Waarschijnlijk zit ze twee tuinen verderop, waar twee katers de baas zijn. Maar waar mijn poes zich – naar ik begreep – regelmatig zelfbewust tussen mengt. Met soms een kleine verbale aanvaring tot gevolg.

Wat ik ook probeer: Lana is niet naar huis te lokken. En ik wil haar niet onnodig lang buiten laten zitten met deze temperaturen. Conclusie: wachten! Ik zak op de bank en zet Wimbledon aan. De Nederlandse Hogenkamp speelt tegen Maria Sharapova. Nu vind ik kijken naar Sharapova nooit heel vervelend (wel het geluid uit zetten), maar een spannende wedstrijd wordt het nooit. Gelukkig komt Lana rond kwart voor vier luid mekkerend de huiskamer inlopen. Ik geef haar nog wat te snoepen, pak de bidons, zet de route-app aan en vertrek.

Hitteplan

foto (3)

Tankstop!

Eigenlijk vind ik het heerlijk weer. Ik hou me aan mijn persoonlijk hitteplan, en rij niet sneller dan een kilometer of zestien, zeventien. Via Delfgauw en Delft langs het nieuwgebouwde ziekenhuis naar Schipluiden. Daar wordt het pas echt leuk fietsen; het Westland is een prachtig gebied, óók om te fietsen. Ik ben bepaald niet de enige fietser vandaag. De snelheid gaat ongemerkt wat omhoog. De weinige wind heb ik in de rug.

Ik drink bewust veel en stop vaker dan normaal. Ik rits m’n fietsshirt open, zodat de rijwind ongehinderd tussen de beide borstharen door wat verkoeling kan brengen. Halverwege het fietspad richting Maasdijk stop ik – in de schaduw – wat langer (zie foto), eet wat en geniet van de mooie omgeving. Even verderop kies ik op een kruising voor De Lier. In mijn hitteplan stond dat ik maximaal 25 kilometer wilde rijden vandaag; dat ga ik al niet meer halen. Het worden er méér.

Vanaf De Lier via Den Hoorn naar Delft is een bekend parcours op de fiets. Eigenwijs rij ik bij een aangekondigde wegopbreking tóch door. Het gesloten hek dwingt me om te keren en weer een kilometer terug te rijden. Pas deze tweede keer zie ik het gele omleidingsbord van pakweg twee vierkante meter staan, dat ze speciaal voor fietsers hadden neergezet. Domme ik! Maar de andere route is veel mooier en leuker fietsen. De hitte is inmiddels wel enorm! Het beneemt me toch aardig de adem. Op het Griekse eiland Kos heb ik enkele keren met soortgelijke temperaturen gefietst, maar de droge hitte daar is beter uit te houden.

IJsje verdiend!

Vanuit Delft rij ik via het groengebied Delftse Hout uiteindelijk mijn vertrouwde Pijnacker weer binnen. Zesendertig kilometer en gemiddeld 16,5 km. Toch wel voldaan geniet ik om even over zessen van een waterijsje. Het avondeten werd woensdag wat later dan gebruikelijk.

Reacties zijn gesloten.