“De crisis in de eurozone bewijst dat de eenheidsmunt ziek is.” Dat de uitkomst van het onderzoek me niet zou verrassen, wist ik wel. De superonderzoekers van Blonde Greet bevestigen al in de eerste zin van het rapport alle beschuldigingen over hun vooringenomenheid. Dat had ik nou ook weer niet verwacht.
Hoe kwam Geert erbij dit onderzoek te laten doen? Denkt hij zelf dat het goed is om de euro in te wisselen voor de gulden? Vast niet. Maar bij Geert werkt dat anders. Geert zoekt vooral stemmen. Volgelingen, die hem meer macht geven in de Nederlandse politiek dan de ‘schamele’ 16% die de laatste keer hun rode kruisje bij zijn blonde pruik hebben gezet. Want zijn stemmers – en zij, die dat overwegen – verwachten dat na de terugkeer van het oude geld een pilsje weer een gulden zal kosten. Want als er één bedrijfstak toesloeg na de start van de Europese supermunt, was dat de horeca, toch? En Geert zal als eerste roepen dat één piek weer één pilsje oplevert. Wat hij er niet bij zal zeggen, is dat het bier voortaan per borrelglas wordt geschonken.
Want zo gaat het altijd bij Geert. Uitspraken en beloften zijn loos. Op verkiezingsavond, oog in oog met rode hond Paul Witteman, zijn grote verkiezingsoverwinning vierend. Terecht! En met de hand op het hart verklaren dat de pensioenleeftijd heilig, en verhoging ervan dus onbespreekbaar is. Maar één hazeslaapje later zegt Geert serieus dat de pensioenleeftijd geen taboe is in de onderhandelingen. En zo liep het ook. Omhoog die pensioenleeftijd! Zijn aantoonbare leugens over de immigratiecijfers in Nederland. Net zo’n voorbeeld. Geert wil het niet horen, want zijn potentiële stemmers willen het niet horen. Zo werkt politiek. Overigens niet altijd alleen bij Geert hoor, om eerlijk te zijn.
Terug naar het rapport, dat ik nog maar voor een deel heb gelezen. Inmiddels genoeg opmerkingen gehoord om er een mening over te hebben. Téveel deskundigen die ik serieus neem, en die het rapport afbranden. Om er één bezwaar uit te pakken: ombouwkosten van software en hardware, om de gulden er weer in te kunnen proppen? Niet meegerekend, begrijp ik? En reken maar dat dat een lieve duit kost. Die u en ik en Henk en Ingrid toch uiteindelijk moeten betalen. En lekker makkelijk: ga je een dagje naar Antwerpen, moet je weer geld wisselen om het Belgische bier op de Keizerlei te betalen.
Nee, laat maar: ik geef nog altijd geen cent om Geert. En geen stuiver om dit rapport.
(bovenstaand stukje is een huiswerkopdracht voor mijn cursus Columns Schrijven)
(opdracht was: schrijf een column over een actualiteit met jouw duidelijke mening)